Recenzja: Marina and the Diamonds - Electra Heart

Marina Diamandis jest 26-letnią Walijką greckiego pochodzenia, która swoją muzyczną karierę rozpoczęła w 2007 roku od nagrania EP'ki Mermaid Vs. Sailor. Zarówno ta, jak i następna, nie odniosły większego sukcesu komercyjnego - sprawiły one jednak, że artystką zainteresowała się wytwórnia 679 Recordings, która przy współpracy z Atlantic Records podjęła się wydania jej debiutanckiej, niezwykle dobrej płyty. Pochodzą z niej takie hiciorki jak Hollywood, Oh No!, czy wolniejsze Obsession. Dwa lata po jej pojawieniu się w sklepach, Marina powraca z nowym materiałem. Czas rozpocząć jego analizę.

Druga płyta brytyjskiej wokalistki o pseudonimie Marina and the Diamonds zwie się Electra Heart, co bezpośrednio nawiązuje do serwowanych tutaj klimatów - całość, czyli 16 utworów (deluxe) jest utrzymana w konwencji typowo electopopowej, gdzie dużą rolę odgrywają różnego rodzaju syntezatory i inne elektroniczne zabawki. Jak widać, dziewczyna postawiła na rozwój, poszerzając swój dotychczasowy styl o wiele świeżych brzmień - aczkolwiek czy to aby na pewno było dobre posunięcie?

Czemu nie, w końcu natężenie wszelakiej elektroniki wydaje się być dosyć umiarkowane. Zasadniczo, jeżeli chodzi o wady podkładu, to z pewnością nie zaliczymy do nich nadmiaru jakichkolwiek dźwięków, bo całość jest naprawdę wyważona, kompletnie nic nie mdli, nic nie przytłacza. Za sprawą stosunkowo prostych melodii, prawie wszystkie numery są przebojowe, chwytliwe i przy okazji 'na poziomie' - mimo iż na liście producentów spotkałem postacie typu StarGate, czy Dr. Luke (szanuje ich, jednak to, co stworzyli przez ostatni rok, w większości działało mi na nerwy), to wtórność oraz kicz są dla Electro Heart pojęciami obcymi. Podobnie jak na debiucie, znajdują się tu zarówno szybsze, żywe produkcje, które w niewielkim stopniu podnoszą ciśnienie, jak i nieco wolniejsze, lecz niemniej przebojowe - pod tym względem też jest różnorodnie. Generalnie, w warstwie muzycznej nie ma niczego rażącego, wszystkiego słucha się bardzo łatwo, przyjemnie oraz z towarzyszącym zainteresowaniem. Niestety, nie robi to już tak piorunującego wrażenia jak wcześniejsze podejście...

W swoich kwestiach Marina skupia się głównie na miłości, poruszając zagadnienie szczerości w związku, wartości (czyt. bezcenności) uczucia, samotności, itp. Ponadto, jest tu też mowa o młodzieńczym buncie i dążeniu do wolności. Nic nowego, szczególnie że wnioski płynące z tekstu są oczywiste, czasami wręcz banalne. Ok., w końcu jest to pop, więc tekst nie odgrywa tu kluczowej roli i nie musi być wyjątkowo ambitny. W każdym razie, wszelakie liryczne luki wynagradza mi sam głos wokalistki - niby nie jest wyjątkowo mocny, ani super wyrafinowany, jednak jego barwa jest bardzo...sympatyczna. Nie wiem, czy to przez sentyment do debiutu, czy na wszystkich tak działa - po prostu kocham wokal Mariny.

Chociaż w sieci można znaleźć wiele filmików, na których panna Diamandis wykonuje wersje akustyczne swoich numerów, z albumu wydano 'tylko' dwa - Radioactive, czyli singiel promocyjny oraz Primadonna, który mimo że promowany na znacznie szerszą skalę niż poprzednik, również nie odniósł zbyt wielkiego sukcesu. Z drugiej strony, nie ma się co dziwić, bo bądź co bądź są to dosyć przeciętne tracki.

Znacznie lepiej wypadają pozostałe nagrania, z których w największym stopniu moją uwagę przykuły Bubblegum Bitch, Lies, Power & Control, Living Dead oraz Valley of the Dolls – to między innymi one lecą na mój odtwarzacz. Mimo wszystko, krążek jest w pewnym sensie nierówny i spotkamy tu zarówno wybitnie udane produkcje jak i coś średniawego. Na szczęście tych pierwszych jest zdecydowanie więcej, a przeciętniaków raptem 3-4.

Nie ulega wątpliwości, że Electra Heart zyska przychylność fanów Mariny - od czasu The Family Jewels artystka poważnie rozwinęła swoje umiejętności eksperymentując z różnymi, bardziej i mniej ciekawszymi brzmieniami, przez co nie powiela stworzonych wcześniej patentów i stara się zaoferować swoim słuchaczom coś, czego jeszcze nie słyszeli w jej wydaniu. Jeżeli chodzi o mnie, to dużo większe emocje wywołał we mnie debiut, a tutaj...tutaj jest troszkę mniej odkrywczo. Dlatego więc ograniczam się do oceny dobrej - gdyby była taka możliwość to nawet z plusem.

Zgadzasz się? Podaj dalej: