Przegląd Płyt Pominiętych #6

Empire of the Sun - Ice on the Dune

Ilość tracków: 12

Gatunek: elektronika, synthpop

Label: Capitol Records

Singiel: Alive

Na wyjątkowo duży plus: Awakening, Celebrate, Keep a Watch

Na minus: nie tym razem

Proponowana ocena: 5/6 

Gdybym układał zestawienie najbardziej przebojowych płyt tegorocznych wakacji, Ice on the Dune znalazłoby się przynajmniej w pierwszej piątce. Numery reprezentują lekkostrawną, australijską elektronikę obfitującą w wiele ‘miękkich’ syntezatorów, których natężenie nie jest szczególnie męczące. Wręcz przeciwnie – utworzono z nich beztroskie, ale jednocześnie dynamiczne melodie, które w połączeniu z łagodnym wokalem nadają całości przebojowego charakteru. Zwolnienie tempa następuje jedynie w trzech przypadkach: otwierającego album LUX, hipnotyzującego I’ll Be Around i zalatującego wakacyjną nostalgią Keep a Watch. Trójka wciąga nie mniej niż jej szybsze odpowiedniki, w dodatku stanowi przyjemną odskocznię od typowo radiowych klimatów. Czy tej płycie można coś zarzucić? Co najwyżej niewielkie podobieństwa kilku pozycji (np. Alive do Ice on the Dune). Jednak nie traktowałbym tego jako coś rażącego. Płyta jest bardzo dobra.

Kelly Rowland - Talk a Good Game

Ilość tracków: 15 (Deluxe)

Gatunek: r&b

Label: Republic Records

Single: Kisses Down Low, Dirty Laundry, Gone
Na duży plus: Kisses Down Low, Red Wine, You Changed
Na minus: Freak - bo ma 3 lata i Jamie Foxx był pierwszy.
Proponowana ocena: +4/6

Słuchając ostatnich wyczynów Kelly mogłoby się wydawać, że już na zawsze pozostanie wierna radiowym powerplay’om. Na szczęście na swoim świeżutkim dziele artystka rzadko wychodzi poza rodzime r&b. Zaprezentowana piętnastka pełna jest subtelnego, niekiedy też zmysłowego brzmienia, które buja i ponadto chwyta za ucho. Z oryginalnością jest tak sobie, bo brakuje powalających nowatorstwem elementów. Za to dużo tu mainstreamowych dźwięków znanych z wydawnictw wokalistek pokroju Keyshiy Cole i Fantasii. Jednak w odróżnieniu od tych pań, Kelly przeplata topowe (ale nie odojone) motywy z ich oldschoolowymi wersjami, nadając swoim produkcjom większego uroku. Tak powstało m.in. Red Wine i You Changed. Jedynym negatywnym zaskoczeniem jest Freak, czyli numer niby atrakcyjny, ale przeterminowany. I to o trzy lata – bo to właśnie wtedy ukazał się na albumie Jamiego Foxxa. Nie rozumiem, po co wrzucono go ponownie, przecież tutejsza wersja niczym nie różni się od tej sprzed trzech lat. Poza tym nieporozumieniem, do reszty nie mam zastrzeżeń, poziom jest w miarę wyrównany. Reasumując, jest to pozycja obowiązkowa dla fanów r&b – Kelly udowodniła, że jeszcze pamięta, jak się tworzy produkcje mogące przykuć uwagę.

J. Cole - Born Sinner

Ilość tracków: 16

Gatunek: hip hop

Label: Roc Nation, Columbia Records, Sony Music

Single: Power Trip, Crooked Smile

Na plus: Ain't That Some Shit (Interlude), Chaining Day, Rich Nigazz

Na minus: Born Sinner, Runaway

Proponowana ocena: +3/6

Born Sinner, podobnie jak Cole World: The Sideline Story, składa się z nagrań, które jak na hip hop są dosyć melodyjne. Mamy tutaj do czynienia ze subtelnym klimatem, utworzonym za pomocą delikatnych bitów przeplatanych łagodnymi dźwiękami. Łatwiej tu o harfę i saksofon niż o tłuste, agresywne bangery. O ile przy kilku pierwszych odsłuchach album czaruje chilloutem, o tyle w dalszych kolejkach zaczyna zwyczajnie nudzić. Po pierwsze dlatego, że jest jednostajny – brzmienia są w równej mierze spokojne, brak tu 'niespodziewanych zwrotów akcji', punktu kulminacyjnego czy czegokolwiek innego będącego w stanie przerwać monotonię. Efekt dodatkowo psują średniej jakości sample, które nie wiedzą, czym jest atrakcyjność. Umówmy się – nie jest to tragiczny album, trzeba jednak uważać z jego dawkowaniem. A o przedawkowanie w tym przypadku jest bardzo łatwo.  

Zgadzasz się? Podaj dalej: