Recenzja: Goya - Chwile

Goya, czyli Magda Wójcik, Rafał Gorączkowski, Grzegorz Jędrach, Łukasz Dudewicz i Rafał Klimczuk jest polskim zespołem wykonującym muzykę, którą najprościej nazwać pop-rock. Od czasu swojego uformowania (1995) wydali 5 przeróżnych jakościowo albumów, z których światło dzienne ujrzało 19 singli - do najpopularniejszych zalicza się 'Mój', 'Smak Słów' oraz 'Tylko mnie kochaj'. Jakiś czas temu band przedstawił nową muzyczną propozycję. Dzisiaj się przekonamy, z czym tak właściwie mamy do czynienia.

Prześwietlany longplay zwie się krótko: Chwile. Wypełnia go 12 premierowych tracków utrzymanych w ambitnej, poprockowej konwencji, sporadycznie wspomaganej dyskretnymi, eletronicznymi motywami. Co prawda, wcześniejsze produkcje niezbyt przypadły mi do gustu, nie wywołały we mnie skrajnych emocji (no, z drobnymi wyjątkami) i nic nie wskazywało na to, że tym razem będzie inaczej.

A jednak. Zespół, który sam skomponował zaprezentowane nagrania, w końcu popisał się kreatywnością i postanowił znacznie uatrakcyjnić swój styl - skrajna subtelność ustąpiła miejsca wyważonym, chwytliwym (czego dotychczas brakowało, przynajmniej na taką skalę) numerom, które dzięki lekkiemu zwiększeniu tempa oraz zróżnicowaniu mogą wpaść w ucho nie tylko starym wyjadaczom, lecz również młodemu, mniej wybrednemu pokoleniu. Dodatkowym atutem płyty jest zastosowanie w paru kawałkach delikatnych syntezatorów (czyżby inspiracja latami 80'?), które w dużej mierze przekładają się na swoistą...hitowość - część utworów spokojnie może zaistnieć w radio (nie będąc jednocześnie mdlącą papką), wystarczy zainwestować w promocję. To tyle jeżeli chodzi o plusy. A minusy podkładu? Dwie, góra trzy produkcje brzmią jak odrzuty z poprzednich dokonań - niestety psuje to dobre wrażenie wypracowane przez większość tracków.

Tekst, tak dla odmiany, wypada dosyć zwyczajnie. Tematyka, którą jest głównie miłość, nie jest jakaś odkrywcza, szczególnie w wersji zademonstrowanej przez Goyę. Nie wiem, czy jest to tania droga na skróty, czy podążanie za obecnymi trendami, lecz zespół powinien wyżej cenić swoje umiejętności i napisać coś, co nie będzie aż tak przewidywalne. Pod tym kątem, liryka jest troszkę nudna. Aczkolwiek, podobnie jak dźwięki, wpada w ucho i o ile nie ma sensu śledzić zwrotek, to refreny same zapadają w pamięć. Łącząc to z ciepłym, przyjaznym głosem Magdy, jest tak przyjemnie, że po części mogę wybaczyć niezbyt ambitną tematykę.

Tutejszym singlem został numer, który definitywnie można zaliczyć do elity tejże płyty. Tak samo jak całość zwie się on Chwile - i na moje oko/ucho jest dopracowany, zarówno muzycznie jak i 'pisarsko'. Dokładniej rozpisał się o nim refresz, polecam zajrzeć.

Z pozostałych numerów, na szczególną uwagę zasługują: Potrząśnij Mną, Gdybym poszła spać trochę wcześniej, Najlepszy Prezent oraz Za wszystko i za nic. Dlaczego akurat te? Bo to właśnie one najbardziej wpadają w ucho. Reszta prezentuje się niewiele gorzej. Jedynie Echo, Tamte Dni i W kilku słowach w ogóle tutaj nie pasują...

Generalnie, Chwile jest to propozycja, którą naprawdę warto się zainteresować - oferuje ona wiele ciekawych smaczków, w dodatku jest w 100 % made in Poland. Gdyby pozbyć się paru słabych kawałków oraz znacznie ubarwić oklepaną tematykę, byłby to (na dzień dzisiejszy) jeden z najlepszych polskich albumów tego roku. Tymczasem jest to 'wyłącznie' jeden z lepszych. Początkowo, miałem zamiar postawić przyzwoitą piąteczkę - po dokładnej analizie doszedłem jednak do wniosku, że pozostanę przy optymalnej czwórze. Z ogromnym plusem.

Płytę po rozsądnej cenie można nabyć klikając tutaj --> merlin.pl

Zgadzasz się? Podaj dalej: